PASSPORT

OFW ako, ikinararangal ko.

​

Ang pagiging isang Overseas Filipino Worker (OFW) ay isang paglalakbay na puno ng pagsubok, sakripisyo, at pagmamahal para sa pamilya at bayan. Sa bawat taong lumalabas ng bansa upang magtrabaho, bitbit nila ang pag-asang magkaroon ng mas magandang kinabukasan para sa mga mahal sa buhay. Sa likod ng matitibay na ngiti ay naroroon ang lungkot, pangungulila, at minsan ay pagod na hindi maipahayag sa salita. Ngunit sa pamamagitan ng panitikan—partikular na ng tula—naipapahayag ang mga damdaming ito sa isang masining at makabuluhang paraan.

Ang mga tulang isinulat ng, para sa, at tungkol sa mga OFW ay nagsisilbing salamin ng kanilang tunay na buhay. Hindi ito palaging makulay o punô ng biyaya. Minsan, ito’y larawan ng lungkot, kabiguan, at pakikipaglaban sa hamon ng buhay sa banyagang lupa. Ngunit sa kabila nito, ang mga tula ay puno ng pag-asa, inspirasyon, at matinding pagmamahal—hindi lamang para sa kanilang pamilya kundi pati na rin sa bayan na kanilang pinanggalingan.

Kung ganap ka nang isang Pilipinong manggagawa sa labas ng bansa, o di kaya’y bago pa lamang na nagbabalak na mangibang-bansa, o mayroong ka-pamilya na isa ring OFW, ang koleksyong ito ng mga tula ay magsisilbing bukás na bintana upang mas lalo mong maunawaan ang kanilang pinagdaraanan. Sa bawat saknong at taludtod ay naroroon ang kwento ng sakripisyo, dedikasyon, at pananabik na muling makasama ang mga iniwang mahal sa buhay.

Hindi madaling iwan ang sariling bansa, ang sariling tahanan, upang makipagsapalaran sa isang banyagang lupain na may ibang kultura, wika, at pamumuhay. Ngunit dahil sa matinding pangangailangan, maraming Pilipino ang pinipiling magsakripisyo. Sa ganitong mga karanasan, lalong tumitingkad ang kahalagahan ng tula bilang isang daluyan ng damdamin—isang lugar kung saan maaaring ilabas ang saloobin, mga pangarap, at panalangin.

Ang mga tula ay hindi lamang para sa mga OFW. Ito rin ay para sa kanilang mga pamilya na naiwan sa Pilipinas. Sa mga asawang naghihintay, sa mga anak na lumalaki nang malayo sa isa sa kanilang mga magulang, sa mga magulang na umaasang makikita pa nilang muli ang kanilang anak—ang mga tula ay nagsisilbing ugnayan, isang tulay na naghahatid ng damdaming hindi palaging nasasabi sa araw-araw.

Sa panahon natin ngayon, kung saan napakaraming OFW ang humaharap sa iba’t ibang hamon—mga isyung legal, pang-aabuso, kalungkutan, at diskriminasyon—mahalagang mayroong espasyong gaya nito kung saan maaari nilang makita ang kanilang sarili. Ang mga tulang ito ay hindi lamang aliw kundi isang anyo ng pagkilala sa kanilang katatagan at kontribusyon hindi lamang sa kanilang pamilya kundi sa buong lipunan.

Ang panitikan ay buhay, at sa pamamagitan ng mga tula, buhay din ang mga kwento ng ating mga kababayang OFW. Ito ay isang pagsilip sa kanilang mundo—isang mundong puno ng paghihintay, pagtitiis, at pag-asa. Sa bawat tula ay may dalang mensahe: na hindi sila nag-iisa, na may nakauunawa sa kanilang pinagdadaanan, at na ang kanilang mga sakripisyo ay hindi kailanman nasasayang.

Mahalaga rin ang papel ng edukasyon sa pagpapalaganap ng mga ganitong likha. Ang ganitong uri ng panitikan ay maaaring gamitin sa mga paaralan at komunidad upang mas lalong mapalawak ang kamalayan ng kabataan tungkol sa realidad ng pagiging OFW. Sa ganitong paraan, mas mauunawaan nila ang kahalagahan ng pagkakaisa, pakikipagkapwa, at pagtanaw ng utang na loob.

Sa huli, ang tula ay nagsisilbing tinig ng mga OFW—isang tinig na hindi kailanman dapat patahimikin. Ito ay paalala sa ating lahat na sa bawat perang ipinapadala mula sa ibang bansa ay may kasamang luha, pagod, at pagmamahal. Kaya’t nararapat lamang na sila ay ating kilalanin, pahalagahan, at higit sa lahat, ipaglaban ang kanilang karapatan at kapakanan.

 

 

BUY NOW AT diarynigracia: Passport – OFW Ako, Ikinararangal ko

 

MUST-READ AND SHARE!

2023 Your Practical Wedding Guide

Investments and Finance Ultimate Guide

Your Ultimate Access to Kuwait Directories in this COVID-19 Crisis

Poetry Books: Anthology

Global Filipino Blogger

A Devotional Journal: Thankful from Within

A Devotional Journal: Faith Can Move Mountains

A Devotional Journal: Healing with Hope as Life Goes On

If you like reading this, please like and share my page, DIARYNIGRACIA PAGE. Questions, suggestions, send me at diarynigracia@gmail.com

You may also follow my Instagram account featuring microliterature #microlit. For more of my artworks, visit DIARYNIGRACIA INSTAGRAM